Bir gün, sandalyede oturmuş olan selim bana evlilikten beklentilerimi sorduğunda, benim tek beklentimin sevgi ve saygı olduğunu söyledim. Baran bu sözlerim üzerine mutlu bir şekilde gülümsedi ve yanıma yaklaştı. Elleri omuzlarımda geziniyor, saçlarımı okşuyor, boynumu öpüyordu. Karşımdaki adamın samimiyeti ve ilgisi beni baştan çıkardı.
Ancak, karşılıklı saygının ve sevginin önemli olduğunu hatırladığımdan, endişeli olmaya başladım. Neyse ki, kendi evimizde rahatça sevişebiliyorduk. Evlilik hayatımızda Arda adında bir oğlumuz oldu ve onun doğduğu anı da unutamam.
Aradan zaman geçti ve artık birbirimize olan ilgimizde azalmalar görülmeye başlandı. Farklı şehirlerde çalışıyor oluşumuz, yoğun iş temposu ve diğer sorumluluklarımız aramızdaki bağı zayıflatmıştı. Ancak, barışmak için bir şansımız vardı ve bunu kullanmayı tercih ettik. Yeniden bir araya geldiğimizde, aşkımızın hala canlı olduğunu fark ettik ve tekrar birlikte olmanın mutluluğunu yaşadık.